ಬಯಲ ಹುಡಿ

ನೋಡು ಹುಡುಗಿ , ಅಲ್ಲಿಂದಿಲ್ಲಿಗೆ ಓಡಾಡುವ ಚಂದಿರನ ಬೆಳದಿಂಗಳು ನಮ್ಮ ಕೋಣೆಯ ಹೊಸ್ತಿಲನ್ನು ದಾಟದಂತೆ ನಿರ್ಬಂಧಿಸಿದ್ದೇನೆ ಈಗೀಗ ತಾನೆ ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಕತ್ತಲು ಮತ್ತದರ ಹಪಹಪಿ ಏನೆಂದು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು , ನನ್ನ ಕಾಣುವಲ್ಲಿನ ನಿನ್ನ ಕುರುಡುತನ , ನಿನ್ನ ಕಾಣುವಲ್ಲಿನ ನನ್ನ ಕುರುಡುತನ ಸದ್ಯ , ಯಾರಿಗೂ ಕೇಳದಂಥ ಮೈಥುನದ ಸುಖವಾದ ನೋವು ಹೇಳಲಾಗದ ಅನುಭವ , ಹಿಡಿಯಲಾಗದ ಬೆಳಕು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಆಕಾಶದ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಬಿಸಾಡಿದಂಥ ಚುಕ್ಕಿಗಳು , ಈಗ ನಿನ್ನ ಬೆತ್ತಲೆಯ ದೇಹವನ್ನು ಬೆವರಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿವೆ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕವೆಂಬಂತೆ , ನಿನ್ನಿಂದ ನನಗೂ ಕೂಡ ನಿನ್ನ ಪ್ರಕೃತಿಯಂಥಹ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಮಗುವಾಗುವ ಸಂಭ್ರಮ ; ಅಲ್ಯಾವ ಅಹಮು , ಗತ್ತು , ಸೊಕ್ಕು ಹುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ ಕೇವಲ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು , ಒಂದು ಗಂಡು , ಮತ್ತೊಂದು ರಾತ್ರಿ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಪರಿಮಳ ಹರಡಿಕೊಂಡ ಕೋಣೆ ಬೆವರದ್ದೋ , ಹೂವಿನದ್ದೋ ತಲೆ ದಿಮ್ಮೆನಿಸುವಂಥಾ ಮತ್ತು ಏರುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವ ಆ ಪರಿ ನಾವುಗಳು ಹಾವುಗಳೇ ಎನ್ನಿಸುತು ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಹೂತಿಟ್ಟ ಬೀಜ ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಪ್ರಖರ ಬೇರುಗಳ ಇಳಿಬಿಡುತ್ತಿದೆ ಚೂರು ರಕ್ತ ಸಿಂಪಡಿಸಿ ತುಟಿ ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡದ್ದು ಪೊರೆ ಕಳಚಲಿಕ್ಕೋ ಅಥವಾ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಡುವುದಕ್ಕೋ ಕೊನೆಗೂ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ , ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ನಿನಗೆ ಅದು ಒಮ್ಮೆಲೇ ಧುಮ್ಮಿಕ್ಕುವ ಜಲ

ವಿರಹಗಳು ಕಣ್ಣುಗಳ   ರೆಪ್ಪೆಯಂಚಿಗೆ ಕೂತು ಅಣಕಿಸುತ್ತವೆ; ಕಪ್ಪು ಮಸೂರದ ಹಿಂದೆ ಮೂಡಿದ್ದೇ ಚಿತ್ರಗಳು,  ಗದ್ದದಿಂದ ಜಾರುವ ಬೆವರ ಹನಿ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನೇವರಿಸುವ ಬೆರಳು, ಬಾಯಿ ಒಣಗುತ್ತದೆ ನಾಲಿಗೆಗೆ ತ್ಯಾಪೆ ಹಚ್ಚುವ ಕೆಲಸ, ಮಳೆ ಬಂದಿದ್ದರೆ ಮಣ್ಣು ಹಸಿಯಿರಬೇಕು, ಹಾವ ದೇಹದ ತುಟಿ, ಸರಿದಾಡುವ ಪರಿಗೆ ಬೆರಗು. ಕುಹಕವಾಡುವ ಬಾಟಲಿಗಳು ಸದ್ಯ ಖಾಲಿ, ನಶೆಗೆ ಕುಡಿಯಲೇ ಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ ಮೈಮೇಲೆ ಜಾರಿ ಬಿದ್ದ ಬೆವರ ವಾಸನೆಯಿದೆ, ಆಕೆಯೊಡೆತನಕ್ಕೆ ಇನ್ನಷ್ಟೂ ಅಮಲು. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚುತ್ತಲೇ ನೀಳ ಕೂದಲು ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಕಚಗುಳಿ ಇಟ್ಟಂತೆ ಭಾಸ; ಕತ್ತಲಿರಬಹುದು ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಕಣ್ಣುಗಳು ವಯಸಿನಡಿಯಾಳು. ಪರಿಮಿತ ಚಂದಿರ ಅಪರಿಮಿತ ಕತ್ತಲು ಪರಿಥಿಗಳ ನಡುವೆ ನಾನು ನರಳುತ್ತೇನೆ, ಮುಲುಗುತ್ತೇನೆ. -ಪ್ರವರ ಕೊಟ್ಟೂರು

ಚಾಚಿದಷ್ಟೂ ಮಿಥ್ಯ ಪಾದಗಳೇ ಜೋಡು ಅಲೆಗಳು ಚದುರುತ್ತಲೇ ಗುರಿ ಅನತಿ ದೂರ, ನೆತ್ತಿಗೆ ಕಾಲು ಹುಟ್ಟಿವೆ ಗಾಂಧಾರಿಯ ಗರ್ಭ ಬಾಡಿಗೆಗೆ  ಸಿಕ್ಕಿದಂತಿದೆ, ಉಳಿವವೆಷ್ಟೋ, ಬಲಿವವೆಷ್ಟೋ ಹಾಯಿದೋಣಿಯ ನೆನಪಿನಲ್ಲೂ ಜಾಗ ಸಿಕ್ಕಲಿಲ್ಲ, ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೆ ಪೊರೆ ಬಿಡಬೇಕು ಮುಳ್ಳು ಬೇಲಿ ಹುಡುಕುವಾಗ ಸಿಕ್ಕದ್ದು ಮೋಡ ತುಂಬಿದ ಕಪ್ಪ ಬಣ್ಣದಾಗಸ, ತೆರಚಿದ ಗಾಯಗಳನ್ನು ತೆರೆದಿಟ್ಟರೆ ವಿಕೃತ ಮನಸ್ಸು, ಅದೆಷ್ಟು ಯೋನಿಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಪ್ರಸವಗಳು ಕರುಳು ಬಳ್ಳಿಯಿಂದ ಜೀಕುವ ರಕುತಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಅಂಟುವುದೇ ಇಲ್ಲ, ಬೆಳ್ಳಗಿದ್ದ ರಗ್ಗು; ಇಂಚು ಇಂಚಾಗಿ ಕರಗೀತೆ ಹೊರತು ಕೆಂಪುಗಟ್ಟಲೇ ಇಲ್ಲ ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಯ ಮೈಲಿಗೆಯ ಮಾತು! ದಿನ ದಿನವೂ ತಣ್ಣಗಾಗುತ್ತಲೇ ಹೋಗುವ ದೇಹದಲ್ಲಿ ನಾಡಿಗಳಿಲ್ಲ, ಹಾಗೆ ಬಡಿವಾರದ ಮುಖಗಳೂ ಇಲ್ಲ, ಸಾವುಗಳೆಡೆಗೆ ತಾಟಗಿತ್ತಿಯ ನಗೂ ಸಹ ನಗುವುದಿಲ್ಲ, ನಿರ್ವಿಕಾರದ ಹುಟ್ಟು ನಿರ್ವಿಕಾರದ ಸಾವು -ಪ್ರವರ ಕೊಟ್ಟೂ

ಮಟ ಮಟ ಮದ್ಯಾನ್ಹ , ಟಾರು ರೋಡಿಗೇನು ಬಿಸಿಲ ಝಳ ಅಂಟೀತೆ ? ಅದೆಷ್ಟಾದರೂ ಬರೆ ಇಟ್ಟುಕೋ , ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವಷ್ಟು ಸುಟ್ಟುಕೋ ಎಂದು ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚಿ ಮಲಗಿದೆ , ಹೈ ಹೀಲ್ಡ್ಸ್ ಚಪ್ಪಲಿ , ಬೂಟು ಹಾಕಿದವರ ತುಳಿತ ಬೇರೆ , ಕ್ಯಾಕರಿಸಿ ಉಗಿದವರು ಅದೆಷ್ಟು ಜನರೋ ಏನೋ , ಈ ಶಹರದ ಏಳ್ಗೆ ಕಂಡವರಲ್ಲಿ ಉಳಿದದ್ದು ಮಾತ್ರ ಈ ಟಾರು ರೋಡು , ಮಿಕ್ಕವರು ಜಪ್ಪಯ್ಯ ಎಂದರೂ ಏಳುತ್ತಿಲ್ಲ . ಬಿಡಿ ಈಗಲಾದರೂ ಒಳ್ಳೆಯ ನಿದ್ದೆ ಹೊಟ್ಟೆಡುಮ್ಮ ರಾಜನೂ ರಾಣಿಯರೂ ಅವರೊಂದಿಗಿನ ಮಾಣಿಗಳು , ಕುದುರೆ ಸಾರೋಟುಗಳು , ಮುಕ್ಕಾದ ಕೋಟೆಗಳು ಬಣ್ಣ ಮಾಸಿದ ಅರಮನೆ ನೋಡಿ ನೋಡಿ ತಿಕ್ಕಲು ತಿರುಗಿ ಹೋಗಿದೆ , ಯುದ್ದವಾದಾಗ ಕೊನೆಗೆ ಇದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ರಕ್ತ ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡ ನೆನಪು , ನೆನೆಸಿಕೊಂಡರೆ ಕೆಮ್ಮು ಅಡರುತ್ತದೆ , ಮೊಂಡುಗತ್ತಿಗಳಿನ್ನೂ ಮ್ಯೂಸಿಯಂನಲ್ಲಿವೆ ಐದು ರೂಪಾಯಿಯ ಟಿಕೇಟ್!!! ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ , ಆಗ ಇದೊಂದು ಕಚ್ಚಾ ರಸ್ತೆ ಹೆಸರನ್ನು ಯಾರೂ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ ಇತಿಹಾಸಗಳಲ್ಲಿ , ಬಿಡಿ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗಲಿ , ಅದೆಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ಮಾತು , ಗುಲ್-ಮೊಹರ್ ಮರದ ಸಾಲುಗಳಡಿ ಕೈ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗೆ ಈ ರಸ್ತೆ ಸ್ವರ್ಗ , ಮಾಗಿಯ ಚಳಿ ಶುರುವಾಗಿ ಹೂಗಳುದುರುತಿದ್ದರೆ ಥೇಟ್ ಮದುವಣಗಿತ್ತಿಯ ಲುಕ್ಕು , ಅದೊಂದು ಕಾಲ ಬಿಡಿ ಇಂದು ವಯಸ್ಸಾಗಿದೆ ವಾಕಿಂ

ನನ್ನ ಜನಗಳಿಗೆ ಬಿಸಿಲು ತಾಕುವುದೇ ಇಲ್ಲ; ಎಂಟು ಲಕ್ಷ ಕಿಲೋಮೀಟರುಗಳ ದಾಟಿ ಬಂದ ಸೂರ್ಯನ ಬಾಹುಗಳಿಗೆ ಅವಿರತ ಸೋಲು; ಕಪ್ಪು ಚಮುಡದ ಹೊದಿಕೆಯ ಮೇಲಡರಿದ್ದ ಬೆವರನ್ನು ಸೀಳಿ ತಾಕುವುದೆಂದರೆ ಅಸಾಧ್ಯದ ಮಾತು, ವೇದೊಪನಿಷತ್ತುಗಳ ಅಂಡುಗಳ ಮೇಲೆ ಬರೆ ಇಡುತಿದ್ದರೆ, ಜನಿವಾರಗಳ ಹೋಮ, ಹಣೆ-ಎದೆಗಳ ಮೇಲೆ ಒಂದೇ ಒಂದು ಹನಿ ಬೆವರು ಕೀಳುವುದಿಲ್ಲ, ಬೆಂಕಿಗೆ ತುಪ್ಪ ಬೀಳುತಿದ್ದಂತೆ ಧಗ ಧಗ, ಗುಹೆಯಂತ ಗರ್ಭಗುಡಿಯೊಳ ನೀರವ ಮೌನದ ನಡುವೆ ದೇವರಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ, ಬೆಳಕು ತೂರಲೆಂದು ಅಂಗುಲದಷ್ಟು ತೂತು ಕೊರೆದಿದ್ದಾರೆ, ಒಣಗಿದ ಹೂವು, ನೈವೇಧ್ಯಕ್ಕಿಟಿದ್ದ ಹಿಡಿ ಅನ್ನ ಬೇಲಿ ದಾಟದಂತೆ ಬೆಳೆದ ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಅದೇ ತಾನೆ ಅರಳಿದ ಶಂಕುಹೂವು, ಇರುವೆ ಮುತ್ತಿಕೊಂಡ ಕೇರಿಹಾವು, ಊರಹಾದಿಯಗುಂಟ ನಗ್ನ ತಮಟೆಯ ಸದ್ದು, ಗುಲಗಂಜಿ ತೂಕದ ಗೌಡಿಕೆಯ ಕುರ್ಚಿ, ಕುಣಿಕಿ ಚೀಲದಲ್ಲಿದ್ದ ಮೊಬೈಲಿಗೆ ಎರಡು ಕಡ್ಡಿ ಸಿಗ್ನಲ್ಲು ಸಿಕ್ಕಿತಾದರೂ, ಮೊಲೆಹಾಲು ಉಣುತಿದ್ದ ಹಸುಗೂಸ ಗುಡಿಸಲಿಗೆ ಬೆಳಕು ಮಾತ್ರ ಅಲೆಯಲಿಲ್ಲ, ಚಿಮೆಣ್ಣಿ ಬುಡ್ಡಿಯೊಳಗಿಂದ ಮಿಣುಕಾಡುವ ಬೆಂಕಿ ತಣ್ಣಗಿನ ಕ್ರೌರ್ಯ, ಜೋತು ಬಿದ್ದ ಜೋಪಡಿಗೆ ತೂಕಡಿಕೆಯ ಸಾವು. -ಪ್ರವರ ಕೊಟ್ಟೂರು

ಮೊದಲ ಮಳೆಯಂತೆ ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ಎದೆಯೊಳಗೆ ಇಳಿಯುತ್ತಲೇ ಹೋಗುತ್ತಿಯಲ್ಲ ಹುಡುಗಿ, ನಿನ್ನನ್ನು ಆಸೆ ಎನ್ನಬೇಕೊ ನನ್ನ ತೀರದ ಬಾಯಾರಿಕೆ ಎನ್ನಬೇಕೊ, ನಿನ್ನ ಹಸಿ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಎದೆಗೂದಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಇಬ್ಬನಿಯಂತೆ ಅಮರಿಕೊಂಡಿದೆ, ತಣ್ಣಗಿನ ಅನುಭವವನ್ನು ಅದ್ಯಾವ ಬಿಸಿಲು ಕಸಿದುಕೊಂಡೀತು, ಕಸಿದುಕೊಂಡರೂ ದಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ ಬಿಡು ಹಣೆ ಬೆವರು ಸಣ್ಣಗಿನ ಸುಳಿಗಾಳಿಯೊಡನೆ ತುಟಿಗೆ ತುಟಿಯೊತ್ತುತ್ತಲೇ ಕಂಪನ, ಗೆರೆಗಳ ನಡುವೆ ನುಲಿದಾಡುತ್ತಾ ಸಾಗಿದ್ದೇ ಸಾಗಿದ್ದು, ವಾಸನೆಯ ಜಾಡು ಹಿಡಿದು ಹೊರಟಿರಬೇಕು! ತುಟಿ ಮೇಲಿನ ಎಂಜಲು ಆವಿಯಾಗುತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲ, ನಾಲಿಗೆ ಚಪ್ಪರಿಸಿದ ಸದ್ದು; ಧೀರ್ಘ ಚುಂಬದಲ್ಲಿ ಉಸಿರೇ ಮರೆತೇ ಹೋಯ್ತು, ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ನೆನಪು. ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಬಿಡದ ಜಾಗರಣೆ, ನೋಟಕ್ಕೆ ನೋಟ ಸೇರು ಸವಾಸೇರು, ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ತಬ್ಬಿದಂತೆ ಕತ್ತಲಿಗೋ ನೂಕುನುಗ್ಗಲು -ಪ್ರವರ ಕೊಟ್ಟೂರು